Uzasadnienie: Na apokaliptyczne czasy – apokaliptyczny film. Z czarnym humorem uchyla zasłonę zainscenizowanej rzeczywistości, by ukazać prawdziwych ludzi – w całej ich żałosnej, ale i pięknej naturze.
Koji Yamamura za film Extremely short
Uzasadnienie: Film, który ukazuje jednocześnie to co w środku i to co na zewnątrz, jest emocjonalny i metanarracyjny, objaśniający i teatralny. Wspaniale bawi się konwencją eksperymentalnej animacji, łącząc film z warstwą tekstualną. Pomysłowy, a przy tym bardzo piękny.
Jadwiga Kowalska za film The car that came back from the sea
Uzasadnienie: Za uchwycenie ducha młodości przemierzającej kraj w stanie upadku, gdzie rozklekotany samochód staje się metaforą narodu stojącego na krawędzi.
Fanny Sorgo, Eva Pedroza za film Tako Tsubo
Uzasadnienie: Film, który splata surrealizm, emocjonalną głębię i czarny humor, by ukazać cichy dryf współczesnego społeczeństwa, gdzie znieczulenie czy odcięcie od bólu staje się coraz częściej prostym, rutynowym rozwiązaniem. Rysunkowa animacja ukazuje kruchą równowagę między oderwaniem a introspekcją, subtelnie mówi o emocjonalnym ciężarze współczesnego życia.
Samuel Patthey za film Voiceless
Uzasadnienie: Pulsujący język wizualny filmu wywołuje organiczny lęk przed rodzicielstwem – być może nawet przed ciążą – ucieleśniony w nieoczywisty sposób przez młodą męską postać. To odzwierciedlenie głębszego niepokoju związanego z dawaniem życia w kruchym świecie. Za intymny obraz współczesnej wrażliwości.
Maks Rzontkowski za film Jak być męczennikiem
Uzasadnienie: Jak anioł stróż, ten film poklepuje nas po plecach i mówi, że w porządku jest nie być moralnie czystym. I że nie trzeba lubić ciasta marchewkowego.
Uzasadnienie: Osobista i bardzo uniwersalna opowieść o różnych modelach rodzicielstwa. O uczeniu się na błędach poprzednich pokoleń i wyciąganiu wniosków z własnych doświadczeń. Film zwraca uwagę płynną, potoczystą narracją. Obrazy wyłaniają się tu ze świata wspomnień, natrętne myśli prześladują widza na równi z bohaterem, a rozedrgana, komiksowa forma przepięknie wypełnia się kolorami. Jest to krytyczny, ale też czuły i subtelny portret dwóch modeli ojcostwa. Pierwszy, popychając dziecko ku doskonałości, nakłada na nie presję sukcesu, która kładzie się cieniem na całym jego życiu. Drugi, wyrozumiały i uważny, wspiera dziecko w popełnianiu błędów i normalizuje przeciętność.
Loïc Espuche za film Yuck!
Uzasadnienie: Mistrzowska animacja, łącząca znakomite pomysły z wciągającą opowieścią o niezwykle wartościowym przesłaniu. Sportretowane w filmie dzieci to ludzie z krwi i kości - ich ekranowe poczynania do złudzenia przypominają zachowania prawdziwych maluchów. Ta uderzająca wiarygodność obejmuje również filmowy camping - senny, rozleniwiony, upalny, przypominający prawdziwe letniska, które odwiedzał każdy z nas. Film w bezpretensjonalny sposób ukazuje początek okresu dojrzewania. Zachęca do akceptacji ciała i jego potrzeb. Odrzucenia uprzedzeń i krzywdzących konwenansów, które płynnie przechodzą ze świata dorosłych do świata dzieci. Pomysłowo operując brokatowym, różowym światłem zrównuje wszystkich ludzi, normalizując nasze podejście do cielesnej bliskości.
Uzasadnienie: Za humorystyczne podejście do problemu skrajnego braku asertywności, którego korzenie sięgają aż po lata dziecięce, niepowtarzalną szatę graficzną nacechowaną nostalgią do początków grafiki 3D i charakterystyczne archetypy postaci.
Sofiia Chuikovska, Loïck Du Plessis D'argentré, Lina Han, Simin He, Jiaxin Huang, Maud Le Bras, Bingqing Shu za film The Shyness of Trees
Uzasadnienie: Za klarowne przekazanie wzruszającej historii przy użyciu niewielkiej ilości słów, niesamowite opracowanie wizualne i postacie, w których emocje można wniknąć od pierwszego wejrzenia.
